De volgende zinsnede is zeer waarschijnlijk van Charlotte, als ik het handschrift vergelijk met andere teksten. Het is geschreven op de achterzijde van een bonnetje. Dat papiertje is afgegeven op 2 december 1982, maar of deze regel ook die dag is neergepend, dat zou ik niet weten.
My heart says "Yes",
My head says "No" and I say "I don't know"
GEBROKEN
Een klein gedichtje van Charlotte. Haar naam staat er onder, maar zonder datum.
Ik ben gebroken,
Men vraagt aan mij:
"Wat is er aan de hand?"
Maar met mijn hand
is helemaal niks mis
Het is mijn hart,
dat jij hebt gebroken.
Ik ben gebroken,
Men vraagt aan mij:
"Wat is er aan de hand?"
Maar met mijn hand
is helemaal niks mis
Het is mijn hart,
dat jij hebt gebroken.
MOE
Ik ben moe. Moe van al het werk dat ik op mijn schouders neem. Natuurlijk kan ik mijn ouders niet alleen laten zwoegen in hun winkel. Bovendien vind ik de omgeving van lingerie en damesondergoed wel spannend. Ik put er best inspiratie uit om te schrijven. Zo snijdt het mes aan twee kanten. Bovendien ga ik misschien binnenkort iets aan de reclame doen voor de winkel. Advertentieteksten schrijven of misschien wat fotograferen. Dat zijn zaken die ik nog niet eerder heb gedaan en heel graag een keer zou willen uitproberen. Mijn ouders staan er in elk geval positief tegenover. Scheelt hen weer onkosten.
Maar alles bij elkaar zorgt het ervoor dat ik 's avonds moe ben. Ik vind het moeilijk om dan nog de energie op te brengen te gaan schrijven. ik zeg moeilijk, want ik doe het wel. De drang om mezelf 'leeg' te schrijven is groter dan mijn vermoeidheid. Lizet zegt niks te kort te komen en met Charlotte gaat het goed op school. Op een of andere manier geeft me dat het idee dat ik goed bezig ben. Althans, goed genoeg. Men kan niets meer doen dan het uiterste uit het jezelf te halen. Dan haal je als vanzelf het uiterste uit het leven.
Maar alles bij elkaar zorgt het ervoor dat ik 's avonds moe ben. Ik vind het moeilijk om dan nog de energie op te brengen te gaan schrijven. ik zeg moeilijk, want ik doe het wel. De drang om mezelf 'leeg' te schrijven is groter dan mijn vermoeidheid. Lizet zegt niks te kort te komen en met Charlotte gaat het goed op school. Op een of andere manier geeft me dat het idee dat ik goed bezig ben. Althans, goed genoeg. Men kan niets meer doen dan het uiterste uit het jezelf te halen. Dan haal je als vanzelf het uiterste uit het leven.
WERK
Ik mag niet klagen en kan beter zwijgen
Maar ik neem te veel werk op mijn schouders
Ik weet het, ik roep het af over mijn eigen
Maar help graag in de winkel van mijn ouders
Zijn het dan de teksten die ik moet schrijven
(Schrijven vanuit een innerlijke drang)
Die de dagelijks bruikbare uren verdrijven
Om mij te bevrijden van die onbekende dwang
Komt het door mijn dochter of lieve vrouw?
Ook zij verdienen mijn attentie en aandacht
Dit is absoluut geen teken van berouw
En al helemaal geen vorm van aanklacht
Het is alleen zo dat mijn leven erg druk is
En ik soms niet meer weet wie ik ben
Iets wat tegelijkertijd ook mijn geluk is
Aangezien ik geen leegte of eenzaamheid ken
Maar ik neem te veel werk op mijn schouders
Ik weet het, ik roep het af over mijn eigen
Maar help graag in de winkel van mijn ouders
Zijn het dan de teksten die ik moet schrijven
(Schrijven vanuit een innerlijke drang)
Die de dagelijks bruikbare uren verdrijven
Om mij te bevrijden van die onbekende dwang
Komt het door mijn dochter of lieve vrouw?
Ook zij verdienen mijn attentie en aandacht
Dit is absoluut geen teken van berouw
En al helemaal geen vorm van aanklacht
Het is alleen zo dat mijn leven erg druk is
En ik soms niet meer weet wie ik ben
Iets wat tegelijkertijd ook mijn geluk is
Aangezien ik geen leegte of eenzaamheid ken
VOORUIT KIJKEN
Ik weet dat ik vooruit moet kijken, want al teveel terugblikken is niet goed. Toch kijk ik vaak naar m'n schoenen als ik over straat loop, alsof ik bang onverwachts ergens over te zullen vallen. Alsof ik bang ben voor de toekomst, die iets verder voor me uit ligt dan mijn voeten. Of die van de bekende neus. Niet verder kijken dan je neus lang is. Waarom ben ik bang voor de toekomst? Wat verwacht ik in het verschiet? Of verwacht ik juist niets en durf ik daarom niet naar voren te kijken? Als je naar voren kijkt zie je de dingen eerder aankomen. Kun je tenminste nog reageren als er gevaar op komst is. Toch kijk ik te dichtbij. Ben ik daarmee dan ook kortzichtig? Ik moet er wat aan gaan doen voordat ik struikel over iets dat ik niet aan heb zien komen. Een voorbereid mens is een gewaarschuwd mens.
datering: 8 oktober 1978
datering: 8 oktober 1978
LEVEN
Om om het leven te kunnen geven
Moet je eerst goed kunnen leven
En ook weten wat het is om het te missen
Naar dat laatste blijft het slechts gissen
Dus kunnen we alleen maar streven
Om zo goed mogelijk te leven
En ons ervan te vergewissen
Dat we het eens zullen gaan missen
datering: 20 april 1986
Moet je eerst goed kunnen leven
En ook weten wat het is om het te missen
Naar dat laatste blijft het slechts gissen
Dus kunnen we alleen maar streven
Om zo goed mogelijk te leven
En ons ervan te vergewissen
Dat we het eens zullen gaan missen
datering: 20 april 1986
FOTO 1: CHARLOTTE
Een foto van Charlotte. Er is door Herwolt een korte tekst geschreven op de achterkant:
Mijn dochter Charlotte
16 Jaar jong
17 oktober 1983
Deze Charlotte is al snel - even als haar vader - gaan schrijven. Veel van haar teksten zullen hier gepubliceerd worden.
HERSENSPINSEL 1
De volgende tekst is gedateerd op 24 april 1976. Het toont een getergde Herwolt, die terloops vermeld een gezin te hebben.
Ik zou zo veel willen schrijven, maar kan op een of andere manier er de tijd niet voor vinden. De beslommeringen van het dagelijkse leven houden me steeds gebonden aan zaken die ik eigenlijk niet zou willen, maar er zit nog zoveel in mijn hoofd, dat er uit moet. Soms zou ik het over de daken willen schreeuwen, om daarmee mijn hersens wat leger te maken, maar besef dat dat niet zal werken. Althans niet afdoende. Ik moet gaan schrijven. Ik moet stapels papier in huis halen en gaan schrijven. En veel pennen, die tegelijk met mijn hoofd kunnen worden leeggeschreven.
Ik heb een drukke baan, een gezin. Moet ik dan 's nachts mijn hersenspinsels aan witte vellen toevertrouwen? Hoeveel slaap heeft een mens nodig? Teveel om geconcentreerd te kunnen blijven op alles. Bah, slaap! Waarom kan een mens niet zonder?
Ik zou zo veel willen schrijven, maar kan op een of andere manier er de tijd niet voor vinden. De beslommeringen van het dagelijkse leven houden me steeds gebonden aan zaken die ik eigenlijk niet zou willen, maar er zit nog zoveel in mijn hoofd, dat er uit moet. Soms zou ik het over de daken willen schreeuwen, om daarmee mijn hersens wat leger te maken, maar besef dat dat niet zal werken. Althans niet afdoende. Ik moet gaan schrijven. Ik moet stapels papier in huis halen en gaan schrijven. En veel pennen, die tegelijk met mijn hoofd kunnen worden leeggeschreven.
Ik heb een drukke baan, een gezin. Moet ik dan 's nachts mijn hersenspinsels aan witte vellen toevertrouwen? Hoeveel slaap heeft een mens nodig? Teveel om geconcentreerd te kunnen blijven op alles. Bah, slaap! Waarom kan een mens niet zonder?
Abonneren op:
Posts (Atom)