Ik weet dat ik vooruit moet kijken, want al teveel terugblikken is niet goed. Toch kijk ik vaak naar m'n schoenen als ik over straat loop, alsof ik bang onverwachts ergens over te zullen vallen. Alsof ik bang ben voor de toekomst, die iets verder voor me uit ligt dan mijn voeten. Of die van de bekende neus. Niet verder kijken dan je neus lang is. Waarom ben ik bang voor de toekomst? Wat verwacht ik in het verschiet? Of verwacht ik juist niets en durf ik daarom niet naar voren te kijken? Als je naar voren kijkt zie je de dingen eerder aankomen. Kun je tenminste nog reageren als er gevaar op komst is. Toch kijk ik te dichtbij. Ben ik daarmee dan ook kortzichtig? Ik moet er wat aan gaan doen voordat ik struikel over iets dat ik niet aan heb zien komen. Een voorbereid mens is een gewaarschuwd mens.
datering: 8 oktober 1978
Geen opmerkingen:
Een reactie posten